Ο Άρθουρ Μύλλερ έγραψε:
“Η προδοσία είναι η μόνη αλήθεια που μένει”.
Η Saudi Aramco Overseas S.A. είναι μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες πετρελαίων της Σαουδικής Αραβίας αλλά και του πλανήτη.
Ο προϋπολογισμός της είναι 3 φορές μεγαλύτερος από τον προϋπολογισμό όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πάντα έχει στόχο την εκμετάλλευση των πετρελαίων του Αιγαίου. Βρίσκει ευκαιρία το 1992 όταν η ελληνική κυβέρνηση απελευθερώνει την αγορά πετρελαίου στην Ελλάδα με νομοθετική ρύθμιση – κατόπιν εντολών της ΕΟΚ – που επιτρέπει την ελεύθερη εγκατάσταση στην αγορά πετρελαίου της Ελλάδας σε όποια εταιρεία το επιθυμεί.
Αυτή η νομοθετική ρύθμιση σπάει το ολιγοπώλιο των 2 εταιρειών πετρελαίου που νέμονται την ελληνική αγορά πετρελαιοειδών. Μία απ’ αυτές, η MOTOR OIL Ελλάς Α.Ε. βλέπει τις πωλήσεις της να συρρικνώνονται δραματικά αφού τα ξένα καρτέλ πετρελαίων πέφτουν σαν κοράκια στην ελληνική αγορά πετρελαιοειδών.
Η εταιρεία έχει ένα δυσβάστακτο τραπεζικό δανεισμό και τα χρέη της απογειώνονται και φθάνουν περίπου τα 300.000.000 δολάρια ΗΠΑ.
Έτσι η ARAMCO βρίσκει την ευκαιρία και αγοράζει μέσω της θυγατρικής της MOTOR OIL A.E. offshore εταιρείας Sea Coast Investments S.A. τις 128.614 μετοχές της MOTOR OIL Ελλάς Α.Ε. που κατέχει η θυγατρική offshore αντί του ποσού των 301.500.000 δολαρίων ΗΠΑ που αντιστοιχούν στο 50% των μετοχών της MOTOR OIL Ελλάς Α.Ε.. Τα κεφάλαια της αγοράς καλύπτουν έτσι τις δανειακές υποχρεώσεις της μητρικής MOTOR OIL Ελλάς Α.Ε.. Είναι μια ακόμη προσπάθεια της ARAMCΟ για να κατοχυρώσει “οικόπεδα εκμετάλλευσης” πετρελαίου στο Αιγαίο. Τα ανταγωνιστικά προς την ARAMCO καρτέλ πετρελαίου Τεξανικά καρτέλ, OXYDENTAL που ελέγχουν την Τουρκική κυβέρνηση αλλά και κέντρα εξουσίας στις ΗΠΑ αντιδρούν στην προσπάθεια της ARAMCO.
Έτσι στις 26 Δεκεμβρίου 1995 το τουρκικό εμπορικό πλοίο Figen Akat προσάραξε στα μεγάλα Ίμια.
Στην συνέχεια οι Τουρκικές μηχανότρατες προσπαθούν να το αποκολλήσουν χωρίς επιτυχία. Ο πλοίαρχος του Figen Akat ζητάει τουρκικά ρυμουλκά και αρνείται να ρυμουλκηθεί από ελληνικό ρυμουλκό. Στις 28/12/1995 μετά από σειρά τηλεφωνικών συνομιλιών μεταξύ του τουρκικού ΥΠΕΞ και της Ελληνικής Πρεσβείας στην Άγκυρα, ελληνικό ρυμουλκό ιδιοκτησίας Εταιρείας Μάτσας που ναυλώθηκε από την Τουρκική εταιρεία “Διάσωση Omnis” αποκόλλησε το πλοίο και το οδήγησε στο τουρκικό λιμάνι του Κιουλούκ.
Είναι η πρώτη αμφισβήτηση της Ελληνικότητας των Ιμίων. Μέχρι τις 28/2/1996 ακολουθεί ένας πόλεμος ανακοινώσεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για την κατοχή των Ιμίων.
Στις 27/01/1996 τρείς πράκτορες της ΜΙΤ (Μυστική Υπηρεσία της Τουρκίας) που εμφανίζονται στην “δημοσιογράφοι” της Χουριέτ προσγειώνονται στην Ανατολική Ίμια, κατεβάζουν την ελληνική σημαία και ανεβάζουν την Τουρκική. Αμέσως μετά μια άκατος του πολεμικού ναυτικού εστάλη και έστησε πάλι την ελληνική σημαία στην Ίμια. Την Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 1996 ενώ υπάρχουν παλινωδίες και αμφισβήτηση για το που ανήκουν τα Ίμια ο Υφυπουργός εξωτερικών της Τουρκίας Μπατού κάλεσε τον Έλληνα πρεσβευτή στην Άγκυρα Δ. Νεζερίτη και ζήτησε να απομακρυνθεί η ελληνική σημαία από τα Ίμια. Η απαίτηση δεν έγινε δεκτή. Το ίδιο βράδυ 29 Ιανουαρίου 1996 μια τουρκική φρεγάτα βρισκόταν κοντά στα Ίμια παραβιάζοντας τα ελληνικά χωρικά ύδατα.
Στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις σήμανε συναγερμός και ένα μεγάλο μέρος του στόλου “βγήκε” στο Αιγαίο ενώ όλες οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις βρίσκονται σε κατάσταση “κόκκινου” συναγερμού. Ένα θερμό επεισόδιο ήταν πολύ κοντά. Ο τότε πρωθυπουργός Κ. Σημίτης το πρωί της 30ης Ιανουαρίου 1996 προσπάθησε να αποφύγει την εμπλοκή.
Όμως τη λύση γι’ αυτό την είχαν μόνο οι Αμερικάνοι οι οποίοι – όπως πάντοτε – είχαν προκατασκευάσει την κρίση παίζοντας το παιχνίδι των πετρελαϊκών εταιρειών. Το απόγευμα της 30 Ιανουαρίου οι Αμερικάνοι ξεκίνησαν μια συντονισμένη προσπάθεια στην οποία συμμετείχαν ο Λευκός Οίκος, το Στεηντ Ντιπάρτμεντ, το Υπουργείο Άμυνας και οι πρεσβευτές στην Αθήνα και την Άγκυρα.
Στην Αθήνα ο πρεσβευτής Τόμας Ναϊλς και το επιτελείο του και στην Άγκυρα ο Αμερικάνος πρεσβευτής Μάρκ Γκρόσμαν ανέλαβαν δράση.
Ακολούθησε μια δέσμη “λύσεων” του προβλήματος οι οποίες διαμόρφωσαν ένα πλήρες σχέδιο απεμπλοκής από την κρίση (τα αμερικανικά κέντρα εξουσίας τα οποία ελέγχονται από τις πολυεθνικές πετρελαίου διαμόρφωσαν τις “γκρίζες ζώνες” στο Αιγαίο ώστε να μην δυσαρεστήσουν καμία Πολυεθνική πετρελαίου μέχρις ότου μοιράσουν μόνες τους το Αιγαίο και τις ζώνες εκμετάλλευσης).
Τον βασικό ρόλο στην μεσολάβηση είχε ο Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ο οποίος χρησιμοποίησε ένα κράμα παραινέσεων εκβιασμών και ασφυκτικών πιέσεων ώστε να επιβάλει την άποψη των ΗΠΑ.
Ο Έλληνας Υπουργός εξωτερικών Θ. Πάγκαλος είχε δηλώσει στις 29 Ιανουαρίου στην Ελληνική Βουλή “Η σημαία δεν μπορεί να υποσταλεί και δεν θα υποσταλεί”.
Ωστόσο 24 ώρες αργότερα όλα άλλαξαν όταν ο Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ απαίτησε να υποσταλεί η σημαία στα Ίμια. Και τότε “ο αέρας πήρε” την Ελληνική σημαία κατά δήλωση του Θ. Πάγκαλου. Ένα κείμενο που “διέρρευσε” από τον Λευκό Οίκο στην διάρκεια της κρίσης επισημαίνει “Μετά από αλλεπάλληλες διαβουλεύσεις και με τις δύο πλευρές μέσω πολιτικών και στρατιωτικών καναλιών κατορθώσαμε να τους πείσουμε να αποσύρουν όλα τα στρατεύματα, τις σημαίες και τα σκάφη από την περιοχή”.
Έτσι τα γνωστά γκανγκστερικά στοιχεία της Αμερικανικής διπλωματίας υποχρέωσαν την ελληνική κυβέρνηση να υποχωρήσει άτακτα με σκοπό να καταδείξει την ύπαρξη “γκρίζων ζωνών” στο Αιγαίο.
Ο Μπερνς (αργότερα πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα) δήλωσε στους δημοσιογράφους “Μπορώ να πω σχετικά για τα Ίμια – Καρντάκ (στα τούρκικα τα Ίμια) ότι δεν αναγνωρίζουμε κανενός την κυριαρχία ούτε των Ελλήνων ούτε των Τούρκων και θα θέλαμε και οι δύο κυβερνήσεις να εξετάσουν το ζήτημα και να καταλήξουν σε ικανοποιητική λύση. Ίσως να υπάρχουν και άλλα νησιά που να δημιουργείται παρόμοιο ζήτημα. Δεν έχω λίστες αλλά θα κοιτάξω για σας.”
Ο Μπέρνς ανήγγειλε τότε την διχοτόμηση του Αιγαίου. Την νύχτα της 31 Ιανουαρίου 1996 το Αμερικάνικο Αεροπλανοφόρο “Θ. Ρούσβελτ” βρίσκεται αγκυροβολημένο ανοιχτά της νήσου Γαύδου.
Στις 3:57 η βάση των Αμερικάνων στο Άκτιο “έπιασε” κάποιες φράσεις του διοικητή της ελληνικής φρεγάτας “Ναβαρίνο” που βρισκόταν στα ανοιχτά της βραχονησίδας Ίμια ότι προτίθεται να στείλει ένα ελικόπτερο για να εξετάσει την κατάσταση στη βραχονησίδα. Στις 4:05 ένα κατεπείγον σήμα πάλι από το Άκτιο έλεγε ότι Τούρκοι κομάντος αποβιβάσθηκαν στη βραχονησίδα Ίμια. Ο Αμερικάνος διοικητής της βάσης της Σούδας έδωσε αμέσως διαταγή να πετάξουν 2 πολεμικά αεροσκάφη πλήρως εξοπλισμένα στην περιοχή των Ιμίων για να αναφέρουν κάθε κίνηση.
Η διαταγή ήταν να παραμείνουν σε μεγάλο ύψος και αν κάποιο ελληνικό αεροσκάφος επενέβαινε να αναχαιτιζόταν οπωσδήποτε. Τα αεροπλάνα θα ανήκαν στην δύναμη του αεροπλάνου “Θ. Ρούσβελτ”. Δεκαεννιά λεπτά αργότερα δυο καταδιωκτικά απογειώθηκαν από το αεροπλανοφόρο “Θ. Ρούσβελτ”. Το ένα από τα δύο έφερε ηλεκτρονικά όργανα υψίστης τεχνολογίας και “βόμβες” λέιζερ.
Οι “βόμβες” λέιζερ GR-7 σημαδεύουν με την βοήθεια ηλεκτρονικών οργάνων τα όργανα του κεντρικού πίνακα εχθρικού αεροσκάφους με φοβερή ακρίβεια. Πυροβολούν τον κεντρικό πίνακα στον οποίο σημειώνονται μικροεκρήξεις. Στη συνέχεια εκτοξεύουν την δεύτερη “βόμβα” λέιζερ στα ενωτικά συστήματα του εχθρικού αεροσκάφους. Λόγω της υπερθέρμανσης που υφίστανται οι ατσάλινοι κρίκοι – πριτσίνια, βίδες κλπ) που συνδέουν την άτρακτο, τα φτερά, την ουρά, οι περιστρεφόμενοι έλικες αποσυνδέονται πυρακτωμένοι.
Από την πρώτη βόμβα επέρχεται αποδυνάμωση των οργάνων του κεντρικού πίνακα με αποτέλεσμα το αεροσκάφος να μην υπακούει στις εντολές του πιλότου που βαθμιαία χάνει τον έλεγχο.
Η δεύτερη βόμβα βοηθάει αποτελεσματικά την πρώτη με αποσύνδεση (λασκάρισμα) των ατσάλινων συνδετικών κρίκων αυξάνοντας αισθητά την απώλεια ελέγχου του αεροσκάφους που έχει πληγεί.
Ώρα 4:46 η βάση στο Άκτιο ειδοποιεί τα αμερικάνικα αεροσκάφη που ίπτανται στην περιοχή των Ιμίων ότι ένα ελληνικό ελικόπτερο πετάει πάνω από την περιοχή των Ιμίων.
Οι Τούρκοι κομάντος έχουν ήδη αποβιβασθεί στην βραχονησίδα.
Η διαταγή ήταν να απομακρυνθεί το ελικόπτερο. Ο κυβερνήτης μετά την ξαφνική επέμβαση των Αμερικανών επικοινωνεί με την φρεγάτα “Ναβαρίνο” και μετά πληροφορεί τον Αμερικανό συνάδελφό του ότι διαταγές παίρνει μόνο από Έλληνα ανώτερό του. Στις 4:48 το ελικόπτερο δέχθηκε την πρώτη επίθεση με βόμβα λέιζερ. Ένα λεπτό αργότερα δέχθηκε την δεύτερη.
Ώρα 4:50. Το ελικόπτερο ακυβέρνητο παρασύρεται από την δίνη των δυνατών ανέμων. Χάνει ύψος και σε λίγα λεπτά με έναν απαίσιο παφλασμό σκάει στην επιφάνεια της θάλασσας.
Η σιωπή σκέπασε τις τραγικές εκκλήσεις του πληρώματος. Το ελικόπτερο έπεσε μεταξύ των βραχονησίδων Πίτα και Καλολίμνος. Ο Υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο Αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός “κοιμήθηκαν για πάντα” μέσα στα γαλάζια νερά του Αιγαίου.
Αιτία της πτώσης όπως ανακοινώθηκε από τις ελληνικές αρχές ήταν “οι κακές καιρικές συνθήκες και η απώλεια προσανατολισμού του πιλότου”. Δηλαδή έφταιγε ο πιλότος. Ντροπή…
Ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης Γ. Αρσένης κατά την ενημέρωση στους δημοσιογράφους μετά την έκδοση του πορίσματος δικαιολόγησε τις τρύπες στο αεροσκάφους ότι ήταν από τα πριτσίνια και τις βίδες που αποκολλήθηκαν.
Ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης ευχαρίστησε τους Αμερικάνους την επομένη το πρωί. Ντροπή…
Το ελικόπτερο ανασύρθηκε και εγκαταστάθηκε σε απόρρητο σημείο με απαγόρευση εξέτασής του από οποιονδήποτε. Οι 12 Τούρκοι κομάντος που αποβιβάσθηκαν στα Ίμια σκοτώθηκαν όλοι με “περίεργους” τρόπους. Οι 9 κομάντος λίγους μήνες αργότερα επιβιβάσθηκαν σε ελικόπτερο για να εκτελέσουν άσκηση αεροαπόβασης.
Ξαφνικά μια δυνατή έκρηξη κατέστρεψε το ελικόπτερο σκοτώνοντας το πλήρωμά του. Αύτανδρο βυθίστηκε στα νερά της Μαρμαρίδας.
Μετά από 2 μήνες με διαφορά 3 ημερών άλλοι δύο κομάντος σκοτώθηκαν σε “περίεργα” τροχαία δυστυχήματα. Τελευταίος ο αρχηγός της αποστολής Ζεκί Σέν κατακρεουργήθηκε με μαχαίρια από 3 “αγνώστους”, οι οποίοι διέφυγαν στην Κωνσταντινούπολη στις 6 Μαΐου 2003.
Μαζί με τη δολοφονία των 3 Ελλήνων ηρώων δολοφονήθηκε και το Αιγαίο πέλαγος μιας που από τότε καθιερώθηκαν γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο. Ο Σημίτης τις καθιέρωσε και ο Κ. Καραμανλής το 2004 τις παγίωσε με αφορμή ένα ακόμη αεροπορικό “δυστύχημα”. Την πτώση του Σινούκ, που τον Σεπτέμβριο του 2004 μετέφερε τον Πατριάρχη Αλεξάνδρειας Πέτρο και την ακολουθία του.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Καραμανλής τον Μάρτη του 2004 διαδέχθηκε τον Κ. Σημίτη.
Ήταν ο διάδοχός του που είχαν επιλέξει τα ξένα κέντρα εξουσίας. Και οι δύο έπαιρναν και παίρνουν εντολές από το ίδιο κέντρο εξουσίας, τις οποίες εκτελούν δουλικά.