Πάνος Αργυρόπουλος
Ένα τέτοιο πρωινό αντίκρυσε πριν 48 χρόνια και η Κύπρος μας!!
Και έζησε τον απόλυτο όλεθρο, είδε τα παλληκάρια της να σφάζονται, τις κοπελιές της να βιάζονται, τα μικρά παιδιά της να καίγονται μέσα στις αγκαλιές των μαννάδων τους, τις πόλεις και τα χωριά της να γίνονται σταχτή, τα νοσοκομεία της να βομβαρδίζονται.
Και για 48 χρόνια τώρα ζει με την Τουρκική Αρβύλα στο λαιμό της.
Όσοι σήμερα λοιπόν κολλήσατε ελαφριά τη καρδία στα προφίλ σας ξένες σημαίες παίρνοντας θέση και γίνατε ξαφνικά όλοι Ουκρανοί, να θυμάστε ότι τότε αλλά μέχρι και σήμερα δεν βρέθηκε πότε καμία πόρνη των Βρυξελλών όχι να βοηθήσει, αλλά ούτε καν να τολμήσει να ζητήσει έστω για τα μάτια του κόσμου κάποια αντίποινα για τον Ετζεβιτ και τους Γύπες της Άγκυρας, όπως σκούζουν σήμερα για την εισβολή του Πούτιν και ρίχνουν βροχή στη Ρωσία οικονομικά αντίποινα δαγκώνοντας ακόμη και τις ίδιες τους τις σάρκες.
Η Ουκρανία έκανε τις επιλογές της, επιδιώκοντας να γίνει με κάθε κόστος η Κούβα της Ευρώπης, φέρνοντας το ΝΑΤΟ στην αυλή της Ρωσίας. Γνώριζε ότι ρισκάρει ακόμη και την ίδια της την υπόσταση, και τώρα πληρώνει το τίμημα.
Ο πόλεμος είναι σκληρός και αυτός που τον χάνει, πληρώνει.
Όσοι αντίθετα γίνατε ξαφνικά όλοι Ρώσοι και περιμένετε με “λαχτάρα” τα ξανθά γένη που θα σώσουν δήθεν την Ελλάδα και την Ορθοδοξία, ξυπνήστε από τη Νιρβάνα σας, και καταλάβετε ότι ο Πούτιν και ο κάθε Πούτιν δε πιστεύει ούτε σε φίλιες ούτε σε θρησκείες, πιστεύει μόνο στα συμφέροντα της χώρας του, και προσπαθεί μόνο να ξανακάνει το έθνος του πάλι υπερδύναμη,
και να αυξήσει την σφαίρα επιρροής του.
Και προκειμένου να το καταφέρει δεν το έχει σε τίποτα να γυρίσει τις μουτσούνες των σιλό του και κατά τις Ελλάδας αν χρειαστεί.
Και αφού θυμηθείτε τα Ορλωφικά, το Ρωσικό όνειρο του πανσλαβισμου, τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου με τη μεγάλη Βουλγαρία εις βάρος του ελληνικού έθνους και τον ρόλο των Σοβιέτ στη Μικρά Ασία, θυμηθείτε και τα λόγια του Γέρου του Μωριά:
-“Εσύ, στρατηγέ, είσαι αγγλόφιλος;
-Όχι,
-Είσαι τότε γαλλόφιλος;
-Ούτε.
-Ε, θα ΄σαι φαίνεται ρωσόφιλος.
-Όχι, βέβαια.
-Μα τι είσαι τέλος πάντων;
Κι ο Γέρος του Μωριά με τη συνηθισμένη θυμοσοφία του απάντησε:
-Εγώ είμαι Θεόφιλος. Γιατί σαν τον Θεό κανείς δεν αγαπάει την Ελλάδα.!!!
Και τέλος για όλους εσάς τους ονειροπαρμένους που πιστεύετε σε παραδεισένιους κόσμους αγγελικά πλασμένους γεμάτους παιδιά των λουλουδιών και κρατών χωρίς σύνορα χωρίς όπλα και συμφέροντα…
Και που ακόμη φωνάζετε και χτυπιέστε στα πατώματα για τις αγορές πολεμικού υλικού που έκανε η πατρίδα μας μετά από 20 ολόκληρα χρόνια….
Συνέλθετε επιτέλους από τα όνειρά σας, ο κόσμος που ζούμε από την εποχή των σπηλαίων ως σήμερα και για όσο υπάρχει, πάντα προχωρούσε και θα προχωράει πατώντας πάνω στο αίμα.
Κοιτάξτε λοιπόν καλά αυτή τη φωτογραφία από την φλεγόμενη άοπλη Ουκρανία, και ίσως τότε νιώσετε τι χρειάζονται τα Rafale, οι Belhara, τα Viper, τα Rampage κλπ που η χώρα μας ματώνει στη κυριολεξία για να τα αποκτήσει.
Κάντε και ένα ταξιδάκι στην ιστορία, διαβάστε τον Παππού μας τον πάντα επίκαιρο Θουκυδίδη στα περί Ισχύος που γράφει, και κόψτε πια τα ειρηνιστικά φληναφήματα.
Καλή και αγία η Ειρήνη αλλά μόνο όταν την θέλουν όλοι.
Γιατί ο κόσμος μας και πάρτε το χαμπάρι, μπαίνει σε σκοτεινό τούνελ και ξαναμοιράζεται, και η πατρίδα μας δυστυχώς δεν έχει τη τύχη να συνορεύει, ούτε με την Ελβετία, ούτε με το Λουξεμβούργο ούτε με το Λιχτενστάιν.
Ωραίοι και Ρομαντικοί είναι οι στίχοι του Βάρναλη περί λαών που σφάζονται για των αφεντάδων το ψωμί,
Αλλά δυστυχώς στον Κόσμο μας μόνο φιλολογική αξία έχουν…