|
Ὁ
|
Εὐαγγελιστής Ἰωάννης γεννήθηκε στήν
Παλαιστίνη, τήν ἐποχή πού αὐτή βρισκόταν κάτω ἀπό ρωμαϊκή κατοχή.
Ὑπῆρξε μαθητής τοῦ Ἰησοῦ, ἀδελφός τοῦ ἀποστόλου Ἰακώβου καί ἕνα ἀπό
τά παιδιά τοῦ Ζεβεδαίου καί τῆς Σαλώμης. Πρίν ἀπό τήν κλήση του ἀπό
τόν Κύριο ὑπῆρξε μαθητής τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ, ὁ ὁποῖος
καί τόν ὁδήγησε πρός τόν Ἰησοῦ. Στόν κύκλο τῶν δώδεκα μαθητῶν τοῦ Ἰησοῦ
κατεῖχε ἐξέχουσα θέση λόγῳ τῶν πολλῶν του προτερημάτων ἀλλά καί
γιά τήν φλογερή του ἀγάπη καί τήν ὁλοκληρωτική ἀφοσίωσή του πρός
τόν Διδάσκαλο, ὁ ὁποῖος ξεχωριστά τόν ἐκτιμοῦσε καί τόν ἀγαποῦσε ὡς
ἐπιστήθιο μαθητή καί φίλο. Μετά τήν σύλληψη τοῦ Ἰησοῦ, ὁ Ἰωάννης
μόνον καί ὁ Πέτρος Τόν ἀκολούθησαν μέχρι τήν αὐλή τοῦ ἀρχιερέα, ἐνῶ
οἱ ἄλλοι μαθητές διασκορπίσθηκαν… Μετά τήν ἄρνηση τοῦ Πέτρου, ὁ Ἰωάννης
ἦταν ὁ μόνος πού ἔμεινε πιστός μέχρι τή σταύρωση. Μόνον αὐτός
παρέμεινε μέ τήν Θεοτόκο κάτω ἀπό τό σταυρό καί τότε ἦταν πού ὁ Ἰησοῦς
τοῦ ἀνέθεσε τή φροντίδα τῆς Θεοτόκου. Πρῶτος ὁ Ἰωάννης μετά τήν ἀνάσταση
τοῦ Κυρίου ἔφθασε στό κενό μνημεῖο καί πρῶτος ἀναγνώρισε τόν Ἰησοῦ,
ὅταν ἐμφανίσθηκε στούς μαθητές κοντά στή λίμνη τῆς Τιβεριάδος.
Παλαιστίνη, τήν ἐποχή πού αὐτή βρισκόταν κάτω ἀπό ρωμαϊκή κατοχή.
Ὑπῆρξε μαθητής τοῦ Ἰησοῦ, ἀδελφός τοῦ ἀποστόλου Ἰακώβου καί ἕνα ἀπό
τά παιδιά τοῦ Ζεβεδαίου καί τῆς Σαλώμης. Πρίν ἀπό τήν κλήση του ἀπό
τόν Κύριο ὑπῆρξε μαθητής τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ, ὁ ὁποῖος
καί τόν ὁδήγησε πρός τόν Ἰησοῦ. Στόν κύκλο τῶν δώδεκα μαθητῶν τοῦ Ἰησοῦ
κατεῖχε ἐξέχουσα θέση λόγῳ τῶν πολλῶν του προτερημάτων ἀλλά καί
γιά τήν φλογερή του ἀγάπη καί τήν ὁλοκληρωτική ἀφοσίωσή του πρός
τόν Διδάσκαλο, ὁ ὁποῖος ξεχωριστά τόν ἐκτιμοῦσε καί τόν ἀγαποῦσε ὡς
ἐπιστήθιο μαθητή καί φίλο. Μετά τήν σύλληψη τοῦ Ἰησοῦ, ὁ Ἰωάννης
μόνον καί ὁ Πέτρος Τόν ἀκολούθησαν μέχρι τήν αὐλή τοῦ ἀρχιερέα, ἐνῶ
οἱ ἄλλοι μαθητές διασκορπίσθηκαν… Μετά τήν ἄρνηση τοῦ Πέτρου, ὁ Ἰωάννης
ἦταν ὁ μόνος πού ἔμεινε πιστός μέχρι τή σταύρωση. Μόνον αὐτός
παρέμεινε μέ τήν Θεοτόκο κάτω ἀπό τό σταυρό καί τότε ἦταν πού ὁ Ἰησοῦς
τοῦ ἀνέθεσε τή φροντίδα τῆς Θεοτόκου. Πρῶτος ὁ Ἰωάννης μετά τήν ἀνάσταση
τοῦ Κυρίου ἔφθασε στό κενό μνημεῖο καί πρῶτος ἀναγνώρισε τόν Ἰησοῦ,
ὅταν ἐμφανίσθηκε στούς μαθητές κοντά στή λίμνη τῆς Τιβεριάδος.
Τό ἔτος 69 μ.Χ., ὅταν τά Ἱεροσόλυμα
πολιορκήθηκαν ἀπό τούς Ρωμαίους, ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης μαζί μέ ἄλλους
χριστιανούς ἐγκατέλειψε τή γῆ τοῦ Ἰσραήλ καί ἐγκαταστάθηκε στήν Ἔφεσο
τῆς Μ. Ἀσίας. Λίγο νωρίτερα ἀπό τό 95 μ.Χ. ἐξορίστηκε ἀπό τόν αὐτοκράτορα
Δομιτιανό στήν Πάτμο. Ἐκεῖ σύχναζε στό σήμερα ὀνομαζόμενο Ἱερό
Σπήλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως γιά νά ἐφησυχάζει καί κυρίως νά
προσεύχεται. Ἐκεῖ εἶδε τά φοβερά ὁράματά του καί ἔγραψε τό
τελευταῖο καί προφητικό βιβλίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τήν Ἀποκάλυψη.
πολιορκήθηκαν ἀπό τούς Ρωμαίους, ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης μαζί μέ ἄλλους
χριστιανούς ἐγκατέλειψε τή γῆ τοῦ Ἰσραήλ καί ἐγκαταστάθηκε στήν Ἔφεσο
τῆς Μ. Ἀσίας. Λίγο νωρίτερα ἀπό τό 95 μ.Χ. ἐξορίστηκε ἀπό τόν αὐτοκράτορα
Δομιτιανό στήν Πάτμο. Ἐκεῖ σύχναζε στό σήμερα ὀνομαζόμενο Ἱερό
Σπήλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως γιά νά ἐφησυχάζει καί κυρίως νά
προσεύχεται. Ἐκεῖ εἶδε τά φοβερά ὁράματά του καί ἔγραψε τό
τελευταῖο καί προφητικό βιβλίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τήν Ἀποκάλυψη.
Τό 98 μ.Χ. ὁ αὐτοκράτορας
Τραϊανός ἀνεκάλεσε ἀπό τήν ἐξορία τόν Ἰωάννη στήν Ἔφεσο καί ἐκεῖ
ὁ ἀγαπημένος μαθητής τοῦ Κυρίου κοιμήθηκε σέ ἠλικία ἑκατόν πέντε ἐτῶν
καί ἑπτά μηνῶν.
Τραϊανός ἀνεκάλεσε ἀπό τήν ἐξορία τόν Ἰωάννη στήν Ἔφεσο καί ἐκεῖ
ὁ ἀγαπημένος μαθητής τοῦ Κυρίου κοιμήθηκε σέ ἠλικία ἑκατόν πέντε ἐτῶν
καί ἑπτά μηνῶν.
Ὅταν ἔλαβε τήν πληροφορία
ἀπό τόν Θεό γιά τήν κοίμησή του, βγῆκε ἀπό τήν πόλη μέ κάποιους
μαθητές του, οἱ ὁποῖοι κατά τήν ἐντολή του ἔσκαψαν τάφο στήν ἄμμο
καί τόν ἐνταφίασαν. Ὅταν οἱ Χριστιανοί τῆς Ἐφέσου ἔμαθαν τό
γεγονός, σκάβοντας τόν τάφο γιά νά τοῦ δώσουν τόν τελευταῖο ἀσπασμό,
δέν βρῆκαν τό τίμιο λείψανό του· μετέστη στούς οὐρανούς, ὅπως
καί ἡ Θεοτόκος, γιά νά πραγματοποιηθεῖ ἔτσι ἡ αἰνιγματική ἀπάντηση
πού ἔδωσε ὁ Κύριος στόν Πέτρο· «Ἐάν αὐτόν θέλω μένειν ἕως ἔρχομαι,
τί πρός σε» (Ἰω. κα΄, 22). Ὁ Κύριος γιά κάποιον ἰδιαίτερο λόγο
χώρισε τόν ἀγαπημένο μαθητή του ἀπό τούς ἄλλους ἀποστόλους μέχρι
τή Δευτέρα Παρουσία…
ἀπό τόν Θεό γιά τήν κοίμησή του, βγῆκε ἀπό τήν πόλη μέ κάποιους
μαθητές του, οἱ ὁποῖοι κατά τήν ἐντολή του ἔσκαψαν τάφο στήν ἄμμο
καί τόν ἐνταφίασαν. Ὅταν οἱ Χριστιανοί τῆς Ἐφέσου ἔμαθαν τό
γεγονός, σκάβοντας τόν τάφο γιά νά τοῦ δώσουν τόν τελευταῖο ἀσπασμό,
δέν βρῆκαν τό τίμιο λείψανό του· μετέστη στούς οὐρανούς, ὅπως
καί ἡ Θεοτόκος, γιά νά πραγματοποιηθεῖ ἔτσι ἡ αἰνιγματική ἀπάντηση
πού ἔδωσε ὁ Κύριος στόν Πέτρο· «Ἐάν αὐτόν θέλω μένειν ἕως ἔρχομαι,
τί πρός σε» (Ἰω. κα΄, 22). Ὁ Κύριος γιά κάποιον ἰδιαίτερο λόγο
χώρισε τόν ἀγαπημένο μαθητή του ἀπό τούς ἄλλους ἀποστόλους μέχρι
τή Δευτέρα Παρουσία…
Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ἔγραψε
τό τέταρτο Εὐαγγέλιο, τίς Καθολικές Ἐπιστολές (Α΄, Β΄ καί Γ΄) καί
τήν Ἀποκάλυψη.
τό τέταρτο Εὐαγγέλιο, τίς Καθολικές Ἐπιστολές (Α΄, Β΄ καί Γ΄) καί
τήν Ἀποκάλυψη.
Τό ἱερό καί καταπληκτικό
βιβλίο τῆς Ἀποκάλυψης, τό συγκλονιστικότερο κείμενο ὅλων
τῶν αἰώνων, εἶναι βιβλίο ὄχι ἁπλῶς δύσκολο, ἀλλά δυσνόητο καί ἀκατανόητο,
ἕνα «βιβλίον κατεσφραγισμένον». Μέ κύριο θέμα του τόν ἀγώνα
μεταξύ τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Διαβόλου, τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς ἀντίχριστης
δύναμης, γράφτηκε γιά νά παρουσιάσει τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μέσα
στό διάβα τῆς Ἱστορίας, τή διαγραφόμενη πορεία της πάνω στή γῆ
μέχρι τή συντέλεια τῶν αἰώνων, τόν τελικό προορισμό της.
βιβλίο τῆς Ἀποκάλυψης, τό συγκλονιστικότερο κείμενο ὅλων
τῶν αἰώνων, εἶναι βιβλίο ὄχι ἁπλῶς δύσκολο, ἀλλά δυσνόητο καί ἀκατανόητο,
ἕνα «βιβλίον κατεσφραγισμένον». Μέ κύριο θέμα του τόν ἀγώνα
μεταξύ τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Διαβόλου, τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς ἀντίχριστης
δύναμης, γράφτηκε γιά νά παρουσιάσει τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μέσα
στό διάβα τῆς Ἱστορίας, τή διαγραφόμενη πορεία της πάνω στή γῆ
μέχρι τή συντέλεια τῶν αἰώνων, τόν τελικό προορισμό της.
Κεντρική ἰδέα τοῦ βιβλίου
εἶναι ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ ὡς Κριτοῦ καί Βασιλέως.
εἶναι ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ ὡς Κριτοῦ καί Βασιλέως.
Ἀπό τήν Πάτμο, μέ τήν Ἀποκάλυψη τοῦ ἠγαπημένου μαθητή, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔστειλε
τό τελευταῖο του ἐσχατολογικό μήνυμα πρός τήν ἀνθρωπότητα, τό ὁποῖο
διαγράφοντας μιά ἱστορική διαδρομή αἰώνων πού φθάνει μέχρι τίς
μέρες μας, ἔχει ὡς ἀπόληξη τούς ἔσχατους καιρούς στούς ὁποίους ἤδη
ζοῦμε. Τελευταῖο γεγονός πού θά σφραγίσει τή λήξη τῆς ἱστορίας τοῦ
κόσμου θά εἶναι ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου.
τό τελευταῖο του ἐσχατολογικό μήνυμα πρός τήν ἀνθρωπότητα, τό ὁποῖο
διαγράφοντας μιά ἱστορική διαδρομή αἰώνων πού φθάνει μέχρι τίς
μέρες μας, ἔχει ὡς ἀπόληξη τούς ἔσχατους καιρούς στούς ὁποίους ἤδη
ζοῦμε. Τελευταῖο γεγονός πού θά σφραγίσει τή λήξη τῆς ἱστορίας τοῦ
κόσμου θά εἶναι ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου.
Μέσα ἀπό τά ἐσχατολογικά
μηνύματα πού ἐκπέμπει ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ
Ἰωάννη, ἡ ἀνθρωπότητα προσπαθοῦσε νά ἀφουγκρασθεῖ καί ὀφείλει νά
προσπαθεῖ καί τώρα νά ἀκούει πάντα τή φωνή τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, πού σέ
κάθε ἐποχή δέν ἔπαψε νά ἠχεῖ ἐξαγγέλοντας τά μυστήρια τῶν ἐσχάτων
καιρῶν, ὅσα δηλαδή πρόκειται νά γίνουν. Σ᾿ αὐτό τό ἀποκαλυπτικό
βιβλίο ἡ ἀνθρωπότητα σκύβει περίεργη αἰῶνες τώρα γιά νά ἐκμαιεύσει
τήν ἔκβαση τῶν πεπρωμένων της. Χάρη σ᾿ αὐτό γνωρίζει πολύ καλά τό
προφητευμένο τέλος της. Τά γεγονότα πού προμηνύονται στό βιβλίο τῆς
Ἀποκάλυψης ἀρχίζουν πλέον νά γίνονται
πιό αἰσθητά σήμερα. Ὁ καθένας ὀφείλει νά ξυπνήσει ἀπό τόν ὕπνο τῆς
ἀδιαφορίας. Τό βιβλίο αὐτό ἀφορᾶ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα, καί καθώς
αὐτή βαδίζει ἤδη πρός τό τέλος τῆς ἱστορίας της, ἔχει τήν ὑποχρέωση,
μέ σκυμμένο πάντα τό βλέμμα της στό ἀποκαλυπτικό αὐτό βιβλίο νά ἀφουγκράζεται
τά μηνύματα τοῦ Θεοῦ.
μηνύματα πού ἐκπέμπει ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ
Ἰωάννη, ἡ ἀνθρωπότητα προσπαθοῦσε νά ἀφουγκρασθεῖ καί ὀφείλει νά
προσπαθεῖ καί τώρα νά ἀκούει πάντα τή φωνή τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, πού σέ
κάθε ἐποχή δέν ἔπαψε νά ἠχεῖ ἐξαγγέλοντας τά μυστήρια τῶν ἐσχάτων
καιρῶν, ὅσα δηλαδή πρόκειται νά γίνουν. Σ᾿ αὐτό τό ἀποκαλυπτικό
βιβλίο ἡ ἀνθρωπότητα σκύβει περίεργη αἰῶνες τώρα γιά νά ἐκμαιεύσει
τήν ἔκβαση τῶν πεπρωμένων της. Χάρη σ᾿ αὐτό γνωρίζει πολύ καλά τό
προφητευμένο τέλος της. Τά γεγονότα πού προμηνύονται στό βιβλίο τῆς
Ἀποκάλυψης ἀρχίζουν πλέον νά γίνονται
πιό αἰσθητά σήμερα. Ὁ καθένας ὀφείλει νά ξυπνήσει ἀπό τόν ὕπνο τῆς
ἀδιαφορίας. Τό βιβλίο αὐτό ἀφορᾶ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα, καί καθώς
αὐτή βαδίζει ἤδη πρός τό τέλος τῆς ἱστορίας της, ἔχει τήν ὑποχρέωση,
μέ σκυμμένο πάντα τό βλέμμα της στό ἀποκαλυπτικό αὐτό βιβλίο νά ἀφουγκράζεται
τά μηνύματα τοῦ Θεοῦ.
Δέν ξέρουμε βέβαια πότε θά ἔλθει
τό τέλος τῆς Ἱστορίας, ὁπωσδήποτε ὅμως ἔχουμε ἀρχίσει ἤδη νά ζοῦμε
ἔντονα τά προμηνύματα αὐτοῦ τοῦ τέλους. Κάθε πιστός ὀφείλει ἀφ᾿ ἑνός
νά ἀγρυπνεῖ πνευματικά καί ἀφ᾿ ἑτέρου νά ἔχει ἐσχατολογικά ἐνδιαφέροντα,
ὄχι ὅμως φιλοπερίεργα, ἀλλά τέτοια πού θά τόν βοηθήσουν στήν
πνευματική του ζωή. Ὁ πόθος καί ἡ προσευχή κάθε πιστοῦ πρέπει νά εἶναι
ἕνας καί μοναδικός: νά βρεθεῖ στήν ἐπουράνια, στήν αἰώνια
Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Πρέπει ὁ πιστός νά ἀναζητεῖ τόν Ἰησοῦ, νά ποθεῖ
τόν ἐρχομό Του, ὅπως Τόν ποθοῦσαν καί οἱ πρῶτοι Χριστιανοί, λέγοντας
διαρκῶς «Ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ». Μ᾿ αὐτή τή φράση τελειώνει ἡ Ἀποκάλυψη,
πού κατά βάθος εἶναι ἕνα βιβλίο μέ αἰσιόδοξη προοπτική καί
τέλος παρ᾿ ὅλα τά ἀναμενόμενα τρομακτικά καί συνταρακτικά
γεγονότα πού ἀναφέρονται σ᾿ αὐτό· γιά τό λόγο τοῦτο πρέπει νά
γεμίζει μέ σωτήρια ἐλπίδα τόν ἀληθινά πιστό καί μετανοοῦντα ἄνθρωπο
πού θά τό διαβάσει. Ζοῦμε σέ ἀποκαλυπτικούς καιρούς καί εἶναι
καιρός πλέον νά πληροφορηθοῦμε αὐτό πού λέγει ὁ Χριστός στό τέλος αὐτοῦ
τοῦ βιβλίου· καί αὐτό πού λέγει εἶναι ὅτι «ναί, ἔρχομαι ταχύ».
(κβ΄,20).
τό τέλος τῆς Ἱστορίας, ὁπωσδήποτε ὅμως ἔχουμε ἀρχίσει ἤδη νά ζοῦμε
ἔντονα τά προμηνύματα αὐτοῦ τοῦ τέλους. Κάθε πιστός ὀφείλει ἀφ᾿ ἑνός
νά ἀγρυπνεῖ πνευματικά καί ἀφ᾿ ἑτέρου νά ἔχει ἐσχατολογικά ἐνδιαφέροντα,
ὄχι ὅμως φιλοπερίεργα, ἀλλά τέτοια πού θά τόν βοηθήσουν στήν
πνευματική του ζωή. Ὁ πόθος καί ἡ προσευχή κάθε πιστοῦ πρέπει νά εἶναι
ἕνας καί μοναδικός: νά βρεθεῖ στήν ἐπουράνια, στήν αἰώνια
Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Πρέπει ὁ πιστός νά ἀναζητεῖ τόν Ἰησοῦ, νά ποθεῖ
τόν ἐρχομό Του, ὅπως Τόν ποθοῦσαν καί οἱ πρῶτοι Χριστιανοί, λέγοντας
διαρκῶς «Ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ». Μ᾿ αὐτή τή φράση τελειώνει ἡ Ἀποκάλυψη,
πού κατά βάθος εἶναι ἕνα βιβλίο μέ αἰσιόδοξη προοπτική καί
τέλος παρ᾿ ὅλα τά ἀναμενόμενα τρομακτικά καί συνταρακτικά
γεγονότα πού ἀναφέρονται σ᾿ αὐτό· γιά τό λόγο τοῦτο πρέπει νά
γεμίζει μέ σωτήρια ἐλπίδα τόν ἀληθινά πιστό καί μετανοοῦντα ἄνθρωπο
πού θά τό διαβάσει. Ζοῦμε σέ ἀποκαλυπτικούς καιρούς καί εἶναι
καιρός πλέον νά πληροφορηθοῦμε αὐτό πού λέγει ὁ Χριστός στό τέλος αὐτοῦ
τοῦ βιβλίου· καί αὐτό πού λέγει εἶναι ὅτι «ναί, ἔρχομαι ταχύ».
(κβ΄,20).
Στό παρόν
ἀφιέρωμα παραθέτουμε ἕνα ἀπόσπασμα ἀπό τήν Ἀποκάλυψη
τοῦ Εὐαγγελιστῆ Ἰωάννη. Τό παραθέτουμε ἔχοντας τήν πεποίθηση
ὅτι οἱ ἀναγνῶστες θά ἀρχίσουν νά ἀποκτοῦν ἔτσι τήν καλή ἀγωνία
γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς τους, προετοιμαζόμενοι σωστά καί χωρίς νά
φοβοῦνται γιά «τά μέλλοντα συμβαίνειν», ἀφ᾿ ἑνός ἐντείνοντας τόν
πνευματικό τους ἀγώνα μέσα στή μυστηριακή καί ἀσκητική ζωή τῆς Ἐκκλησίας
μας καί ἀφ᾿ ἑτέρου ἔχοντας διαρκῶς ζωντανή κοινωνία μέ τόν Κύριό
μας.
ἀφιέρωμα παραθέτουμε ἕνα ἀπόσπασμα ἀπό τήν Ἀποκάλυψη
τοῦ Εὐαγγελιστῆ Ἰωάννη. Τό παραθέτουμε ἔχοντας τήν πεποίθηση
ὅτι οἱ ἀναγνῶστες θά ἀρχίσουν νά ἀποκτοῦν ἔτσι τήν καλή ἀγωνία
γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς τους, προετοιμαζόμενοι σωστά καί χωρίς νά
φοβοῦνται γιά «τά μέλλοντα συμβαίνειν», ἀφ᾿ ἑνός ἐντείνοντας τόν
πνευματικό τους ἀγώνα μέσα στή μυστηριακή καί ἀσκητική ζωή τῆς Ἐκκλησίας
μας καί ἀφ᾿ ἑτέρου ἔχοντας διαρκῶς ζωντανή κοινωνία μέ τόν Κύριό
μας.
Τό ἀπόσπασμα πού παρατίθεται εἶναι τό 13ο
κεφάλαιο τῆς Ἀποκάλυψης καί ἐπιγράφεται «Ἡ
ὅραση τῶν θηρίων». Σ᾿ αὐτό
ὁ Εὐαγγελιστής κάνει ἀναφορά σέ τρία θηρία τά ὁποῖα βλέπει
(εἶναι ἡ λεγόμενη σατανική τριάδα). Τό ἕνα εἶναι ὁ δράκοντας
(Διάβολος). Τό πρῶτο θηρίο πού ἀνεβαίνει ἀπό τή θάλασσα εἶναι
ὁ Ἀντίχριστος· ἐνεργεῖ μέ τή δύναμη πού ἀντλεῖ ἀπό τόν
δράκοντα (Διάβολο). Τό δεύτερο θηρίο πού ἀνεβαίνει ἀπό τή γῆ
εἶναι ὁ ψευδοπροφήτης, ὁ ὑπασπιστής ἤ πρόδρομος τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ἐδῶ ἐπίσης γίνεται λόγος γιά τό χάραγμα πού θά προσπαθήσει
νά τό ἐπιβάλει ὁ ψευδοπροφήτης καί γιά τόν δυσώνυμο ἀριθμό 666,
ὁ ὁποῖος ἀθροιζόμενος ἀποδίδει τό ὄνομα τοῦ Ἀντιχρίστου. Ὁ ἅγιος
δέν ἀναφέρει ποιό θά εἶναι τό ὄνομά του· τό ἀφήνει –αἰῶνες
τώρα– σκεπασμένο μέ τό πέπλο τοῦ μυστηρίου. Πάντως, ὅταν ἐκπληρωθεῖ
ἡ παρούσα προφητεία, ὅταν ἔλθει ὁ Ἀντίχριστος, ἐνῶ γιά τούς εὑρισκόμενους
μακράν τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἀριθμός αὐτός θά παραμείνει ἀκατανόητος,
οἱ ἀληθινά πιστοί θά μπορέσουν εὔκολα νά ἑρμηνεύσουν τόν ἀριθμό
τοῦ θηρίου καί θά ἐννοήσουν τότε ποιός ἐκπροσωπεῖ τόν ἀριθμό τοῦ
666…
κεφάλαιο τῆς Ἀποκάλυψης καί ἐπιγράφεται «Ἡ
ὅραση τῶν θηρίων». Σ᾿ αὐτό
ὁ Εὐαγγελιστής κάνει ἀναφορά σέ τρία θηρία τά ὁποῖα βλέπει
(εἶναι ἡ λεγόμενη σατανική τριάδα). Τό ἕνα εἶναι ὁ δράκοντας
(Διάβολος). Τό πρῶτο θηρίο πού ἀνεβαίνει ἀπό τή θάλασσα εἶναι
ὁ Ἀντίχριστος· ἐνεργεῖ μέ τή δύναμη πού ἀντλεῖ ἀπό τόν
δράκοντα (Διάβολο). Τό δεύτερο θηρίο πού ἀνεβαίνει ἀπό τή γῆ
εἶναι ὁ ψευδοπροφήτης, ὁ ὑπασπιστής ἤ πρόδρομος τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ἐδῶ ἐπίσης γίνεται λόγος γιά τό χάραγμα πού θά προσπαθήσει
νά τό ἐπιβάλει ὁ ψευδοπροφήτης καί γιά τόν δυσώνυμο ἀριθμό 666,
ὁ ὁποῖος ἀθροιζόμενος ἀποδίδει τό ὄνομα τοῦ Ἀντιχρίστου. Ὁ ἅγιος
δέν ἀναφέρει ποιό θά εἶναι τό ὄνομά του· τό ἀφήνει –αἰῶνες
τώρα– σκεπασμένο μέ τό πέπλο τοῦ μυστηρίου. Πάντως, ὅταν ἐκπληρωθεῖ
ἡ παρούσα προφητεία, ὅταν ἔλθει ὁ Ἀντίχριστος, ἐνῶ γιά τούς εὑρισκόμενους
μακράν τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἀριθμός αὐτός θά παραμείνει ἀκατανόητος,
οἱ ἀληθινά πιστοί θά μπορέσουν εὔκολα νά ἑρμηνεύσουν τόν ἀριθμό
τοῦ θηρίου καί θά ἐννοήσουν τότε ποιός ἐκπροσωπεῖ τόν ἀριθμό τοῦ
666…
Καί στάθηκα στήν ἀκτή τῆς θάλασσας. Καί εἶδα νά ἀνεβαίνει ἀπό τή θάλασσα θηρίο μέ δέκα κέρατα καί ἑπτά κεφάλια. Ἐπάνω στά κέρατά του ἦσαν δέκα στέμματα καί στά κεφάλια του ὀνόματα βλάσφημα. Τό θηρίο πού εἶδα, ἦταν ὅμοιο μέ πάρδαλη καί τά πόδια του ἦσαν σάν τῆς ἀρκούδας καί τό στόμα του ἦταν σάν στόμα λιονταριοῦ, καί ὁ δράκος τοῦ ἔδωσε τή δύναμή του καί τόν θρόνο του καί μεγάλη ἐξουσία. Ἕνα ἀπό τά κεφάλια του φαινόταν νά ἔχει θανάσιμη πληγή, ἀλλ᾿ ἡ θανάσιμη πληγή του θεραπεύθηκε καί ὁλόκληρη ἡ γῆ ἀκολουθοῦσε τό θηρίο μέ θαυμασμό. Οἱ ἄνθρωποι προσκύνησαν τόν δράκο διότι ἔδωσε τήν ἐξουσία στό θηρίο, καί προσκύνησαν τό θηρίο καί ἔλεγαν, «Ποιός εἶναι ὅμοιος μέ τό θηρίο; Ποιός μπορεῖ νά πολεμήσει ἐναντίον του;». Καί τοῦ δόθηκε στόμα πού λαλοῦσε ὑπερήφανα καί βλάσφημα πράγματα καί τοῦ δόθηκε ἐξουσία νά κάνει πόλεμο σαράντα δύο μῆνες. Καί ἄνοιξε τό στόμα του γιά βλασφημία κατά τοῦ Θεοῦ, νά βλασφημήσει τό ὄνομά του καί τήν σκηνή του καί ἐκείνους πού κατοικοῦν στόν οὐρανό. Τοῦ ἐπετράπη ἐπίσης νά κάνει πόλεμο κατά τῶν ἁγίων καί νά τούς νικήσει καί τοῦ δόθηκε ἐξουσία ἐπάνω σέ κάθε φυλή καί λαό, γλῶσσα καί ἔθνος. Καί θά τό προσκυνήσουν ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς γῆς, τῶν ὁποίων τό ὄνομα δέν ἔχει γραφεῖ, ἀπό τόν καιρό τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου, στό βιβλίο τῆς ζωῆς τοῦ Ἀρνίου πού εἶχε σφαγεῖ. Ὅποιος ἔχει αὐτιά, ἄς ἀκούσει. Ὅποιος φέρει ἄλλους σέ αἰχμαλωσία, σέ αἰχμαλωσία θά μεταβεῖ· ὅποιος σκοτώνει μέ μαχαίρι, θά σκοτωθεῖ μέ μαχαίρι. Ἐδῶ θά φανεῖ ἡ ὑπομονή καί ἡ πίστη τῶν ἁγίων.
Ὕστερα εἶδα ἄλλο θηρίο νά ἀνεβαίνει ἀπό τή γῆ· εἶχε δύο κέρατα σάν τοῦ ἀρνιοῦ, ἀλλά μιλοῦσε σάν δράκος. Καί ἐκτελεῖ ὅλην τήν ἐξουσία τοῦ πρώτου θηρίου ἐνώπιόν του, καί κάνει τήν γῆ καί τούς κατοίκους της νά προσκυνήσουν τό θηρίο τό πρῶτο, τοῦ ὁποίου ἡ θανάσιμη πληγή εἶχε θεραπευθεῖ. Καί κάνει σημεῖα μεγάλα, ὥστε καί φωτιά ἀκόμα νά κατεβάζει ἀπό τόν οὐρανό στή γῆ μπροστά στούς ἀνθρώπους. Καί παραπλανᾶ τούς κατοίκους τῆς γῆς μέ τά σημεῖα πού τοῦ ἐπετράπη νά κάνει μπροστά στό θηρίο, καί ἔλεγε στούς κατοίκους τῆς γῆς νά κάνουν εἰκόνα στό θηρίο, τό ὁποῖο εἶχε τήν πληγή ἀπό μαχαίρι καί ὅμως ἔζησε. Καί τοῦ ἐπετράπη νά δώσει πνοή στήν εἰκόνα τοῦ θηρίου, ὥστε καί νά μιλήσει ἡ εἰκόνα τοῦ θηρίου καί νά ἐνεργήσει, ὥστε ὅσοι δέν θά προσκυνοῦσαν τήν εἰκόνα τοῦ θηρίου νά σκοτωθοῦν. Καί ὑποχρέωσε ὅλους, μικρούς καί μεγάλους, πλούσιους καί πτωχούς, ἐλεύθερους καί δούλους, νά ἔχουν ἕνα σημάδι χαραγμένο στό δεξί τους χέρι ἤ στό μέτωπό τους, ὥστε νά μήν μπορεῖ κανείς νά ἀγοράσει ἤ νά πουλήσει παρά ἐκεῖνος πού ἔχει τό χαραγμένο σημάδι, δηλαδή τό ὄνομα τοῦ θηρίου ἤ τόν ἀριθμό τοῦ ὀνόματός του. Ἐδῶ εἶναι ἀναγκαία ἡ σοφία. Ἐκεῖνος πού ἔχει νόηση ἄς λογαριάσει τόν ἀριθμό τοῦ θηρίου· εἶναι ἀριθμός ἀνθρώπου καί ὁ ἀριθμός του εἶναι χξς´ (666).